بعد از تقریباً دو سال ، بالاخره من یاد می گیرم که موهای طبیعی ام را دوست داشته باشم
مو

از آنجا که من صاف کننده شیمیایی خود را فرو ریختم و شروع کردم رشد موهای طبیعی من تقریبا 18 ماه پیش ، من رابطه ای عاشقانه و نفرت انگیز با داشته ام فرآیند - منهای عشق. روزهای زیادی بود که می پرسیدم چرا من این سفر را شروع کردم ، روزهایی که از نگاه موهایم پریشان می شدم ، روزهایی که نزدیک بود بگویم با این همه جهنم. اما در پایان ، من یاد گرفتم که موهایم را دقیقاً همان گونه که هست در آغوش بگیرم. نحوه رسیدن من به اینجاست.
ابتدا با مواد شیمیایی خداحافظی کردم.

همانطور که هرکسی که ریلکس داشته باشد می تواند به شما بگوید ، روند کار آرامش بخشی نیست: یک آرایشگر مواد شیمیایی سختی را به ریشه های شما اعمال می کند ، سپس آنها را برای از بین بردن هر گونه رشد از آخرین درمان خود استفاده می کند. اگر مواد شیمیایی خیلی طولانی بماند ، پوست سر شما شروع به سوختن می کند ، بنابراین آرایشگران به طور معمول می پرسند ، 'آیا هنوز آن را احساس نمی کنید؟' این نشانه ای است که آنها باید قبل از اینکه مو از سر شما جدا شود ، آنها را بشویند. بسیاری از اوقات احساس سوزن سوزن شدن و فکر کردن ، می توانید یک دقیقه دیگر صبر کنید. که دیوانه است - اینها هستند مواد شیمیایی! - اما من می خواستم بیشترین ضربه را به لقمه خود بدم.
سپس ، دردهای در حال رشد بود ...

هشت ماه است که من صاف کردن شیمیایی موهایم را متوقف نکردم ، و 2.5 اینچ جدید رشد طبیعی دیوانه وار خشک و شکننده است من زیاد کار کرده ام ، و این اوضاع را بدتر می کند زیرا تعریق باعث می شود خط موی من پر از بافت شود ، بافتی کاملا متفاوت از انتهای صاف استخوان من. اغلب به نظر می رسد که من حتی قلم مو ندارم. من این فرآیند را شروع کردم زیرا از ریلکس کننده ها (هزینه ، زمان ، درد جسمی) بیمار شده بودم و آماده ساختن مجدد با بافت واقعی خود (که اتفاقاً امروزه مرسوم است) نیز هستم. اما واضح است که مرحله ماه عسل این روند به پایان رسیده است.
بنابراین برای راحت تر شدن به سراغ پسوندها رفتم.

لحظات زیادی بوده است که آرزوی روزهای بی دغدغه ریشه های صاف و ابریشمی و یک ظاهر طراحی آسان را داشته ام ، اما من متعهد شده ام که این مسئله را از سر گذرانم. با این حال ، من از مصرف برخی میانبرها بالاتر نیستم. بنابراین وقتی آرایشگر من ، ویکی چمبرز-ویلیامز ، به من پیشنهاد کرد که تمدید موقت را انتخاب کنم ، دریغ نکردم. آنها را می توان به موهای خودم ، که محکم به پوست سر من می بافند ، دوخته می شود. این سبک محافظتی من را از قرار دادن رشته های جدید شکننده در برابر گرمای یک شعاع نجات می دهد ، و آنها می توانند بدون استرس یا خطر شکستگی طولانی تر و قوی تر شوند. از همه بهتر ، یک ظاهر طراحی شده یک نسیم است ، درست مثل وقتی که آرامش می گرفتم. قرار دادن وسایل اضافی نزدیک به پنج ساعت در سالن به طول انجامید ، اما برای دو ماه راحتی خوشبختی که بعد از آن ارزش داشت ارزشش را داشت.
سرانجام ، مجبور شدم آنها را رها کنم.

وقتی سرانجام آرایشگر من موهای زائد را برمی دارد ، من از ضخامت و ضخامت موهایم شوکه می شوم. او یک پیچ و تاب دو رشته ای انجام می دهد ، که شامل چرخاندن بخشهای کوچک است و من را مجبور می کند که یک ساعت زیر خشک کن بمانم تا جلوه ای منحصر به فرد ایجاد کند. سرانجام خشک کن متوقف می شود ، من سوزن می خورم. خوشم میاد؟ و مهمتر ، آیا آن را حفظ خواهم کرد؟
سرانجام ، وقت آن فرا رسیده بود که به خودم بیاموزم که چگونه موهای خودم را آرایش کنم واقعی مو

چیزی که بیشتر از هر چیز مرا به هراس انداخت ، درک این مسئله است که من باید بیاموزم که چگونه موهای خودم را بسازم. من زودتر قرار ملاقات با یک آرایشگر را رزرو می کنم تا اینکه خودم این کار را انجام دهم (و موفق نشوم). اما این دیگر یک گزینه نیست. پیچ و تاب های من اکنون فقط چند روز طول می کشد ، این بدان معناست که من باید ظاهر بین خودم را بفهمم - کدام محصولات کار می کنند ، کدام سبک ها را دوست دارم. در حالی که من سرانجام به انتهای جاده آرامش بخش مواد شیمیایی رسیده ام ، یک سفر جدید تازه آغاز شده است. دیگر هیچ رفع سریع و فرار از بافت طبیعی من.
این داستان در اصل در ژوئن شماره O.
داستان مرتبط