اگر شما یک زن سیاه پوست در شرکت های آمریکایی هستید ، به احتمال زیاد کمتر دستمزد می گیرید - و دچار استرس می شوید
کار و پول
مگان ویلیس معضلی غبطه برانگیز بود. دو گالا در همان شب. خوشبختانه ، آنها در همان مکان بودند ، مرکز زمان وارنر با روکش شیشه ای منهتن. توقف اول: طبقه چهارم ، برای یک مهمانی که برای برنامه های مطالعه در مدرسه پول جمع می کند. قیمت هر بلیط بلیط 1K دلار برای پذیرایی از کوکتل در یک سالن با منظره گسترده از پارک مرکزی است.
من لباس تهاری سیاه و یک پا و کفش پاشنه دار استوارت وایتزمن را پوشیدم. در بدو ورود ، یکی از آشنایان مرا با استقبال هدایای پنج رقمی به سازمان روبرو کرد. بعد از صحبت های کوچکی در مورد برنامه های تابستانی (مال من: خانه ای اجاره ای با دوستان در Montauk ، دهکده ماهیگیری لانگ آیلند که بیش از خانه های چرمی تبدیل شده است - چند تابستان پیش مالیا اوباما نوزدهمین سالگرد تولد خود را در آنجا جشن گرفت) ، من کلاچ Ferragamo خود را زیر آن فرو کردم بازویم را گرفتم و سوار آسانسور شدم تا رویداد دوم. همچنین بلیط 1K دلار ، این یکی از شبکه مدارس چارتر پشتیبانی می کند. کاناپه بیشتر ، شامپاین بیشتر ، افراد مشهور بیشتر (سلام ، کتی کوریک!).
اگرچه من از معدود چهره های سیاه پوست در میان جمعیت بودم ، اما کاملاً مطمئن بودم که از ظاهر صیقلی خود برخوردار هستم ، مدرک دانشگاهی من از دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل و قانون جورج تاون ، و حرفه من به عنوان یک وکیل نشان می دهد که من مثل دیگران هستم . قسمت را لباس پوشیدم ، قسمت را گفتم. با عطر Narciso Rodriguez خود ، حتی بوی آن قسمت را حس کردم.
اما واقعیت این بود: یک مربی هزینه پذیرش من در هر دو رویداد را پرداخت کرده بود. من با بورسیه ای که شامل هزینه ای برای زندگی می شد در UNC شرکت کردم. برای تکمیل JD خود ، 100000 دلار وام گرفتم. عطر طراح ، که به عطر و بوی امضای من تبدیل شده است ، هدیه یکی از دوستانم بود که در زمینه مد فعالیت می کند. آن پاشنه های 250 دلاری استوارت وایتزمن؟ من یک دهه زودتر از آنها متهم شده بودم ، پس از آنکه یک رئیس تنوع در شرکت در یک رویداد شبکه ای مرا کنار زد تا هشدار دهد که آپارتمانهای 80 دلاری من علیه من برگزار خواهد شد. و تمام مدتی که در مورد Montauk گپ می زدم ، در مورد بودجه خود بسیار دلهره داشتم - به طور خاص ، 400 دلار که به من قول داده ام به یکی از اقوام نیازمند خود وام دهم.
من مانند بسیاری از زنان سیاه پوست هستم که خانواده من قادر نبودند من را از نظر مالی وارد جهان کنند.
حتی با وجود اینکه شش رقم می سازم و در سیب بزرگ کار آلو دارم ، من مانند بسیاری از زنان سیاه پوست هستم به این معنا که خانواده ام قادر نبودند مرا از نظر اقتصادی وارد دنیا کنند. به سادگی در تجربه ما نیست. در بسیاری از موارد ، ما مجبور شده ایم بیشتر کار کنیم تا به جایی که هستیم برسیم. وقتی به اینجا رسیدیم ، باید بیشتر کار کنیم تا بمانیم. موفقیت ما بسیار زیاد است - مردم روی ما حساب می کنند. و بنابراین ما با این احساس ناراحت کننده زندگی می کنیم که با کوچکترین کشش ، برنامه های موفقیت آمیز و دقیق ما برای موفقیت می توانند فوراً حل شوند.
من 33 ساله هستم هر چقدر هم که به دست بیاورم ، هرگز احساس کافی نمی کنم. و از بسیاری جهات کافی نیست - برای پرداخت بدهی دانشجویی ، خرید خانه ، جمع آوری وجوه بازنشستگی که باید تاکنون داشته باشم. با این حال ، از نظر خانواده روستایی کارولینای شمالی ، من به آرزوی آمریکایی رسیده ام.
آن پرایس داستانهای بی شماری مانند من را از زبان زنان سیاه پوست حرفه ای شنیده است که از سرعت دویدن فقط برای ماندن در وسط بسته خسته شده اند. یک تحلیلگر سیاست که هشت سال گذشته را به عنوان رئیس طرح بستن شکاف ثروت نژادی در مرکز بینش توسعه اقتصادی جامعه در اوکلند گذرانده است ، پرایس می گوید ، 'من گوش می دهم و سرم را تکان می دهم زیرا آنچه شما توصیف می کنید - اول دانشجوی دانشگاهی که از نظر شغلی موفق است ، اما همچنان در تلاش است تا خود و خانواده را سرپا نگه دارد - بسیار رایج است. این واقعاً از این مسئله صحبت می کند که چرا نژاد ، و نه فقط کلاس ، برای درک ثبات مالی و رفاه بسیار مهم است. '
پرایس ، که هم اکنون رئیس مرکز بینش است ، اشاره می کند که زنان سیاه پوست بیشتر مدارج دانشگاهی را دنبال می کنند - مهمترین اقدامی که می توانیم برای تأمین جایگاهی در طبقه متوسط انجام دهیم (یا به ما گفته می شود). 26 درصد لیسانس یا بالاتر دریافت کرده اند ، در حالی که 20 درصد در یک دهه قبل بوده است. قیمت می گوید: با این وجود ما در حال برخورد با دو سد اصلی هستیم:
'اولین این است که ساختن ثروت وقتی که شما به شما منتقل نمی شود واقعاً دشوار است.' در میان خانواده های سیاهپوست تحصیل کرده دانشگاه ، متوسط میزان ارث - از جمله پول نقد ، خانه و سایر دارایی ها - کمتر از 40،000 دلار است ، در حالی که برای خانواده های سفیدپوست تحصیل کرده دانشگاه بیش از 150،000 دلار است ، طبق یک مطالعه در سال 2018 مجله اقتصاد و جامعه شناسی آمریکا . در حدود 87 درصد از آن خانواده های سیاه پوست کمتر از 10 هزار دلار دریافت می کنند ، در حالی که در حدود 59 درصد از خانواده های سفیدپوست.
به گفته پرایس ، سد راه دوم این است که زنان سیاه پوست احتمالاً خود را در مراقبت مالی از اعضای خانواده می بینند. وی خاطرنشان كرد: 'این حدود 27 درصد از ثروت خانواده سیاه را از بین می برد.' همچنین مقداری حسابداری سخت را مجبور می کند. 'انتخاب این است ، ... چه کاری باید انجام دهم: وام دانشجویی خود را پرداخت کنم؟ پس انداز برای بازنشستگی شروع می شود؟ برای تحصیل فرزندم پول کنار بگذارم؟ من نمی توانم هر سه را انجام دهم و از والدین یا خواهر و برادر مراقبت کنید. '
من توسط یک مادر تنها بزرگ شده ام که تمام وقت کار می کرد و بیش از 25000 دلار در سال درآمد نداشت.
همسالان سفیدپوست حرفه ای من واقعاً این را نمی گیرند. هنگامی که اخیراً به یکی از آنها اشاره کردم که در نظر دارم کار دیگری را به عنوان استاد کمکی برای پرداخت هزینه عروسی نهایی خود بپذیرم ، او مرا بخاطر تفکر روز رستاخیز غافل کرد. (گفتن برای او آسان است وقتی والدینش 50،000 دلار برای عروسی خود آورده اند.) بسیاری از همکلاسی های سفیدپوست من قبلاً وام دانشجویی خود را پرداخت کرده اند ، در صورت داشتن وام ، و شروع به خرید خانه کرده اند. (یک دوست سفیدپوست از دانشکده حقوق اخیراً از عدم توانایی خود در یافتن یک آپارتمان رضایت بخش در شهر نیویورک ابراز تأسف کرد - که 1 میلیون دلار است.)
حتی افراد سفیدپوست با امکانات متوسط ممکن است والدینی داشته باشند که می توانند برای عروسی وام بگیرند ، یا با پیش پرداخت خانه ای کمک کنند یا حداقل ضامن آپارتمان باشند. بسیار دلسرد کننده است که بدانید خانواده شما نمی تواند - همانطور که دوست من مایا ، یک متخصص رسانه سیاه در واشنگتن دی سی ، به شما می گوید ، 'ما فوق العاده ذهنی هستیم و موفق هستیم و مدارک تحصیلی داریم ، اما هنوز هم دست و پا می زنیم' او می گوید 'گاهی اوقات من به فیس بوک می روم و به پروفایل افراد سفیدپوست دبیرستانم نگاه می کنم ، و آنها به وضوح در حال خمیر شدن هستند. ما کارهای خوبی انجام می دهیم ؛ فقط شکاف بین من و آنها بسیار چشمگیر است. '
داستان مرتبط
تعصب نژادی در بهداشت و درمان یک اپیدمی ملی است من توسط یک مادر تنها بزرگ شدم که تمام وقت به عنوان دبیر کار می کرد و هرگز بیش از 25000 دلار در سال درآمد نداشت. یک حمله قلبی مادربزرگم را مجبور کرده بود که قبل از 40 سالگی از پرستاری بازنشسته شود ، اما به نوعی از طریق ترکیبی از وام ها ، کارت های اعتباری و قرار دادن ساعات اضافی ، او و مادرم موفق به پرداخت هزینه های ما شدند.
هنگامی که اولین پاداش شرکت حقوقی خود را در سال 2012 دریافت کردم (10 هزار دلار قبل از کسر مالیات ، مبلغی گیج کننده برای من در آن زمان) ، پیش از این بخشی را برای مادرم در نظر گرفته بودم تا به او کمک کنم در یک ماشین جدید پیش پرداخت کند. اکنون یک حساب پس انداز جداگانه برای هزینه های غیر منتظره خانواده نگهداری می کنم و مرتباً پول به خانه می فرستم. اگرچه در 54 سالگی مادرم نسبتاً جوان است و برای بازنشستگی خود مبلغی را کنار می گذارد ، اما من نگران این هستم که برای جبران کمبودها نیاز به یافتن بودجه اضافی داشته باشم. من نگران هستم: زنان سیاه پوست متاهل 60 ساله و بالاتر با مدرک لیسانس فقط 424000 دلار ثروت متوسط دارند (تمام دارایی ها از جمله پول نقد اما منهای بدهی). به گفته محققان دانشگاه دوک و مرکز بینش ، همتایان سفیدپوست آنها 778000 دلار دارند.
ما با این حس ناراحت کننده زندگی می کنیم که با کوچکترین کشش ، برنامه های ما برای موفقیت می تواند حل شود.
مطالعه ای در سال 2017 در بانک فدرال رزرو سنت لوئیس ریویو می گوید ، ارسال پول برای والدین ما کاری است که 45 درصد از خانواده های سیاهپوست تحصیل کرده در دانشگاه انجام می دهند. (فقط 16 درصد از خانواده های سفیدپوست تحصیل کرده در دانشگاه همین کار را انجام می دهند.) هانا را که داستانش برای بسیاری از زنان سیاه پوست در سن من آشنا خواهد بود ، در نظر بگیرید. هانا همیشه می دانست که خانواده اش طبقه کارگر است: والدین او از اتیوپی به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند و اساساً با حقوق پدرش چهار فرزند بزرگ می کردند. وی در چندین دانشگاه معتبر پذیرفته شد. او به دلیل بسته کمک مالی سخاوتمندانه که دارد ، در مورد دارتموث تصمیم گرفت. در مدرسه ، او مشاغل تحصیل در محل کار را در یک مرکز تماس ، کتابخانه و یک دفتر اداری دست و پا می زد.
او می گوید: 'من نمی خواستم با درخواست پول از والدینم تنش بیشتری ایجاد کنم.' هانا به محض فارغ التحصیلی و شروع به کار در یک سازمان غیرانتفاعی ، شروع به استفاده از بخشی از درآمد محدود خود برای کمک به هزینه های یکبار مصرف کرد ، مانند یک کامپیوتر جدید. او اکنون شغل پردرآمدتری در رسانه دارد ، اما طی چند سال گذشته ، تعهدات خانوادگی حتی به درصد بیشتری از بودجه ماهانه وی تبدیل شده است. از آنجا که سلامتی پدرش او را مجبور به بازنشستگی نسبی در سال 2018 کرده است ، قبض ها در حال انباشته شدن است. هانا برای خواهران و برادرانش که دو نفر از آنها هنوز در دانشگاه هستند پول خرج می کند و بخشی از شهریه مادرش را در دوره کارشناسی ارشد پرداخت می کند. هزینه ای که بیشتر او را تحت فشار قرار می دهد ، کارت های اعتباری است.
او می گوید: 'یک دوره قابل توجهی وجود داشت که مادر من برای مراقبت از چهار نفر ما کار را متوقف کرد و از کارت های اعتباری برای جبران کمبود استفاده کرد.' جریمه سود واقعاً زیاد است ، بنابراین پرداخت آن اولویت اصلی من شده است. ' هانا امیدوار است پس از پرداخت کارت های اعتباری خانواده اش ، پس از اینکه مادرش استاد خود را دریافت کرد ، پس از فارغ التحصیلی خواهران و برادرانش و یافتن شغل ، پس انداز کند.
الزام به کمک هر چه بیشتر و در اسرع وقت به خویشاوندان می تواند روابط ما را با آنها لکه دار کند. یک استاد آمریکایی آفریقایی تبار که من می شناسم می گوید او از ارائه کمک مالی به مادرش بدش نمی آید ، اما از نحوه تغییر پویایی آنها احساس ناراحتی می کند. او می گوید: 'من دیگر با او به خرید نمی روم زیرا می دانم او از من می خواهد كه هزینه چیزها را بپردازم.' او همچنین قبل از به اشتراک گذاشتن داستان های موفقیت با خانواده اش ، دو بار فکر می کند. 'من یک بار با 10 هزار دلار جایزه گرفتم و واکنش مادر من این بود که' چقدر می خواهی به من بدهی؟ '
آنجلا نیل-بارنت ، PhD ، استاد علوم روانشناسی در دانشگاه ایالتی کنت که برنامه ای تحت عنوان Sisters Offering Support (SOS) را اجرا می کند ، توضیح می دهد: 'قطعاً استرسی در ارتباط با انتظاری است که می توانید فراهم کنید.' -برای زنان حرفه ای سیاه پوست که ممکن است دچار اضطراب شوند. 'بسیاری از آنها به عنوان یک کودک طلایی بزرگ شده اند ، بنابراین خانواده آنها به آنها نگاه می کنند تا از همه چیز مراقبت کنند. حتی در کودکی و نوجوانی ، بسیاری از زنان سیاه پوست در نقش مراقبت قرار گرفتند. به محض ورود به نیروی کار ، به ویژه اگر کار 'فانتزی' مانند وکیل یا دکتر داشته باشند ، انتظار می رود که این کار را افزایش دهند: اگر شخصی بمیرد ، شما باید هزینه تشییع جنازه را بپردازید. اگر کسی به مشکل بر خورد ، باید وثیقه پرداخت کنید. اعضای خانواده بزرگ شما را به عنوان بانک می بینند.
مگان ویلیس نیل بارنت ، نویسنده کتاب ، می گوید: 'من با مشارکت کنندگان SOS همکاری می کنم تا به آنها کمک کنم تا در صورت درخواست خود از اقوام ، بودجه ای را در یک ردیف تعیین کنند.' اعصاب خود را تسکین دهید: راهنمای زن سیاه پوست برای درک و غلبه بر اضطراب ، وحشت و ترس . بعضی اوقات این تخصیص برای کل خانواده است. برخی توسط شخص شکسته می شوند. در هر صورت ، وی بر اهمیت ماندن در بودجه تأکید می کند ، حتی اگر این درخواست ها مدام تکرار شود: 'ما به مردم کمک می کنیم بفهمند که نه گفتن به یکی از عزیزان شما را آدم بدی نمی کند.' درس اصلی: ابتدا به خودتان پول بدهید.
گرچه به سختی می توان داخلی سازی کرد. این درمانگر من بود که به من کمک کرد چیزی را که باعث اضطراب مالی من شده است تشخیص دهم: هیچ کس در خانواده نزدیک من در طبقه متوسط جایگاه خود را پیدا نکرده است. همانطور که والری جارت ، مشاور سابق رئیس جمهور اوباما دوست دارد بگوید ، شما نمی توانید همان چیزی باشید که نمی توانید ببینید. من اولین نفری هستم که وارد کالج می شوم ، چه رسد به دانشکده حقوق ، و هیچ الگویی ندارم که به من نشان دهد چگونه می خواهم هر کاری را که می خواهم انجام دهم و همچنین هر آنچه از من انتظار می رود را انجام دهم. از بسیاری جهات ، من هستم الگوی
قرار است آموزش و پرورش بلیط ما باشد. با این حال حتی در اینجا ، زنان سیاه پوست در یک سوراخ گیر کرده اند. گزارش سال 2019 عمیق تر در بدهی: وام های زنان و دانشجویان ، منتشر شده توسط انجمن زنان دانشگاهی آمریكا (AAUW) ، نشان داد كه زنان سیاه پوست با فارغ التحصیلی از دانشگاه ، بطور متوسط 30366 دلار بدهی جمع می كنند ، در حالی كه برای زنان سفیدپوست 21993 دلار و برای مردان سفیدپوست 19،486 دلار.
از بسیاری جهات ، من الگوی خودم هستم.
در همان مقاله AAUW اشاره شده است که پس از فارغ التحصیلی ، زنان سیاهپوست بیشترین بازپرداخت را دارند: 57 درصد گزارش کردند که قادر به پرداخت تمام هزینه های اساسی در هنگام پرداخت وام دانشجویی نیستند. بر اساس گزارش اخیر اتاق فکر لیبرال Demos ، وام گیرنده مرد سفید پوست 44 درصد مانده وام خود را 12 سال پس از شروع دانشگاه پرداخت کرده است ، در حالی که وام گیرنده زن سیاه پوست موجودی وام دانشجویی خود را دیده است رشد در مدت مشابه 13 درصد اضافی چهل و پنج درصد از زنان وام گیرنده سیاه پوست که از سال 2003 دانشگاه را شروع کرده اند ، در طی 12 سال از وام خود کوتاهی کرده اند - در حالی که تنها 20 درصد از زنان وام گیرنده سفید پوست.
این گزارش به پیوند مضاعفی که مردم سیاهپوست با آن روبرو شده اند اشاره می کند: 'همانطور که در چهار دهه گذشته به آرامی در گشودن دروازه های دانشگاه پیشرفت کرده ایم ، دانشجویان سیاهپوست بسیار بیشتر از دانشجویان سفیدپوست قرض می گیرند و مقادیر بیشتری وام می گیرند ... دانشجویان رنگ برخلاف قرن ها که در آن سیاه پوستان و قهوه ای به طور عمدی از توانایی تولید ثروت و انتقال آن به نسل های آینده محروم شده اند ، با یک سیستم آموزش عالی گران قیمت روبرو می شوند. به عبارت دیگر ، بسیاری از دانشجویان نه تنها در مقابل آینده خود وام می گیرند ، بلکه به دلیل گذشته وام می گیرند. '
این وام ها می توانند مانند غل و زنجیر احساس شوند. طبق گفته محققان دوک و بینش ، متوسط ثروت یک زن سیاه پوست 20 ساله با مدرک لیسانس & منهای 11000 دلار است (به این معنی که بدهی های او 11000 دلار بیشتر از دارایی و پس اندازش است). برای زنان سیاه پوست متاهل 30 ساله با لیسانس ، 20500 دلار منهای است. در مقابل ، یک زن سفیدپوست متاهل در 30 سالگی با همان مدرک ثروت متوسط 97000 دلار دارد. حتی تکان دهنده تر: زنان سفیدپوست بدون تحصیلات دانشگاهی 3000 دلار بیشتر از زنان سیاه پوست مجرد ثروت دارند با مدرک کارشناسی.
زنان سیاه پوست با پرداخت هر دلار به یک مرد سفیدپوست فقط 68 سنت درآمد کسب می کنند در حالی که زنان سفیدپوست 79 سنت درآمد دارند.
این واقعیت خرد کننده ای وجود دارد که زنان سیاه پوست معمولاً کم پرداخت می شوند: ما معمولاً فقط 68 سنت برای هر دلار پرداخت شده به یک مرد سفیدپوست درآمد داریم (در حالی که زنان سفیدپوست 79 سنت درآمد دارند). و طبق 2018 زنان در محل کار نظرسنجی انجام شده توسط McKinsey & Company ، از هر 100 مردی که به سمت مدیر ارتقا می یابند ، فقط 60 زن سیاه پوست ارتقا می یابند. طبق انجمن ملی جایگزینی قانون ، زنان سیاه پوست کمتر از 1 درصد شرکای شرکت های حقوقی را تشکیل می دهند. علاوه بر این ، بسیاری از کارمندان زن سیاه پوست مجبور می شوند که نقش 'سفیر تنوع' را که شامل کار اضافی است ، کنند
برای اینکه دفاتر ما نسبت به سایر کارمندان سیاه پوست خصومت کمتری داشته باشند - غالباً برای صفر غرامت اضافی ، اضافه کاری یا پاداش.
آدیا وینگفیلد ، PhD ، استاد جامعه شناسی از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس ، توضیح می دهد: 'کارگران سیاه پوست مجبورند در محیط هایی گشت بزنند که شرکت ها می گویند تنوع بیشتری می خواهند اما برای رسیدن به آن منابع یا پشتیبانی نمی کنند.' کتاب آینده Wingfield ، Flatlining: نژاد ، کار و مراقبت های بهداشتی در اقتصاد جدید ، بررسی می کند که چگونه صنعت مراقبت های بهداشتی ، به ویژه ، وابستگی زیادی به کارمندان سیاه پوست برای انجام کار اضافی مورد نیاز برای دسترسی بیشتر سازمان ها و خدمات خود به جوامع رنگین پوست دارد.
این محتوا از {embed-name} وارد می شود. شما ممکن است بتوانید همان مطالب را در قالب دیگری پیدا کنید ، یا ممکن است بتوانید اطلاعات بیشتری را در وب سایت آنها پیدا کنید.او می گوید: 'سازمان ها درگیر آنچه من می گویم برون سپاری نژادی است.' 'آنها کار واقعی ایجاد تنوع را به متخصصان سیاهپوست واگذار می کنند و به کارمندان خود اعتماد می کنند تا محل کار را با استقبال و حمایت از رنگین پوستان بیشتر کنند.' زنان سیاه پوست اغلب گرفتار یک گیر 22 می شوند زیرا 'آنها می خواهند از همکاران رنگین پوست حمایت کنند ، اما درعین حال ، کار اضافی معمولاً جبران نمی شود.' بسیاری از زنانی که وینگفیلد مصاحبه کرد اظهار داشتند که از کارفرمایان خود در استفاده از تمایل به مفید بودن مطلع بودند.
دانیل ، دوست یکی از دوستانش ، به عنوان همکار دعوا در نیوجرسی کار می کرد
وقتی از او خواسته شد در یک گروه ویژه برای ایجاد یک وب سایت و نشریه متنوع برای این شرکت کار کند ، حقوقدانان شرکت کردند. اگرچه افتخار او برای شرکت در این پروژه را داشت ، اما 'هنگامی که شما در یک شرکت حقوقی کار می کنید که چنین ساعتی را با پرداخت هزینه قابل تأکید نشان می دهد ، کار تنوع باعث دور شدن وظایف قابل پرداخت می شود. با این حال شرکت چگونه همکاران را ارزیابی می کند. ' تقریباً همه درخواست خدمت در این گروه ویژه را داشتند. دانیل احساس نمی کرد که می تواند نه بگوید: 'اگر من از شرکت در کار امتناع می ورزیدم ، خوب نگاه نمی شد.' این پروژه شامل وقت قابل توجه و کار فکری بود - وی احساس می کند که هیچ یک از این مبلغ برای افزایش یا پاداش سالانه وی در نظر گرفته نشده است.
حتی وقتی شرکتهای ما آشکارا این نوع فشارها را به ما وارد نکنند ، ما این کار را می کنیم
روی خودمان تابستان گذشته ، وقتی فهمیدم که یکی از کارآموزان شرکت من دانشجوی سیاه پوستی است که تازه سال اول خود را در دانشکده حقوق دانشگاه هوارد به پایان رسانده بود ، بلافاصله تصمیم گرفتم که او را زیر پناه خود بگیرم. من به عنوان تنها وكیل سیاهپوستان در بخش خود ، احساس مسئولیت می كردم كه اطمینان حاصل كنم كه وی در كارآموزی موفق شده ، او را به سایر مشاوران بالقوه معرفی كرده و با منابع ارتباط برقرار كرده است. پس از ابراز نگرانی از شانس خود برای به دست آوردن موقعیت شرکت حقوقی شرکت های بزرگ در تابستان سال بعد ، من وارد عمل شدم ، و مصاحبه های اطلاعاتی را با شرکا و مشاوران ارشد داخلی که می توانستند شبکه خود را از طرف او استفاده کنند تنظیم کردم. .
طی هشت هفته آینده ، او را برای قهوه های بیشمار و ناهارهای تقریباً روزانه بیرون آوردم. ما حتی به چند gala قانونی رفتیم. این کار رضایت بخشی بود که من می خواستم انجام دهم - یکی از شعارهای من این است که اولین بودن اشکالی ندارد اما آخرین بودن اشکالی ندارد - اما با نگاه عقیده ای ، من می دانم که برخی از آن زمان می تواند برای پروژه هایی صرف شود ممکن است منجر به ارتقا سطح شود (و به نوبه خود حقوق بالاتر و بازپرداخت سریعتر بدهی دانشکده حقوق من). ناامیدکننده است که این زایمان اضافی چیزی است که بیشتر همتایان سفیدپوست من مجبور نیستند در مورد انجام آن فکر کنند یا احساس گناه کنند نه در حال انجام.
کاری که باید انجام دهیم تغییر سیستم است.
هر بار که من یک کنفرانس حرفه ای می گیرم ، میزگردی در مورد ایجاد ثروت برگزار می شود و توصیه های معمولاً چیزی مانند 'سرمایه گذاری در سرمایه های خطرپذیر!' وقتی از آن پرایس نظر در مورد بهترین راه پیش رو را پرسیدم ، او گفت که گفتگو باید از مسئولیت شخصی به اصلاحات سیستماتیک تر تغییر کند. او می گوید: 'روایت راه انداز ، که در آن به مردم می گوییم سخت کوشی بهترین راه موفقیت است ، ما را از آنچه واقعاً ما را در این موقعیت قرار داده است منحرف می کند - و مسئولیت آن را به عهده فرد می گذارد تا خودش را از آن دور کند.' وی گفت: 'اما زنان سیاه پوست در حال حاضر همه آنچه را كه این كشور به آنها گفته است برای ساختن زندگی خوب و آبرومندانه انجام می دهند. آنچه باید انجام دهیم تغییر سیستم است. '
این به معنای سیاست های جدید و گسترده ای مانند پاک کردن وام های دانشجویی ، یا یارانه پرداخت پیش پرداخت املاک و مستغلات و بسته شدن هزینه های مردم در محله هایی است که از نظر وام دهندگان مورد تبعیض قرار گرفته اند.
دلگرم کننده است که نامزدهای ریاست جمهوری قبلاً در مورد این ایده ها صحبت کرده اند. با نزدیک شدن به انتخابات 2020 احتمالاً حتی بیشتر خواهیم شنید. در ضمن ، در حالی که من هر کاری می توانم انجام دهم تا ارزش خالص خود را افزایش دهم ، در عین حال سعی می کنم شیوه ارزیابی ارزش شخصی خودم را نیز تغییر دهم. چندی پیش ، من به یک درمانگر خود در مورد کابوس تکراری مبارزه گفتم
برای صعود به بالای کوه ، فقط یک کفش بزرگ ظاهر می شود و مرا به پایین لگد می زند. من نیازی به یک متخصص بهداشت روان نداشتم تا توضیح دهم که این نشان دهنده ترس من از سقوط به فقر دوران کودکی ام است ، اما برای مقابله با نگرانی تقریباً مداومی که اخیراً باعث ایجاد آن شده است ، به او کمک کردم.
او مرا تشویق كرد كه دیگر دست از سرزنش كردن در قبال آنچه كه نتوانسته ام به دست آورم و متمركز كردن بر روی آنچه دارم داشته باشم او همچنین چند نکته مفید به من داد: من اکنون دستاوردهای کوچک را یادداشت می کنم (به عنوان مثال ، هدف های پس اندازم برای ماه یا پرداخت مانده کارت اعتباری) و وقتی دلسرد شدم به آنها مراجعه می کنم. سعی می کنم به خودم یادآوری کنم که من می توان درخواست کمک کنید (از رئیس یا دوست یا برنامه ریز مالی). و برای یافتن الگوهای الهام بخش خودم ، در حال توسعه روابط با وکلای مسن زن سیاه پوست که مشترک هستند
چگونه آنها به اوج رسیده اند و چگونه ناامیدی خود را از سیستم مدیریت کرده اند.
همه بسیار مفید است ، درست است؟ و این فقط 400 دلار برای من هزینه کرد - قیمت تمام شده یک ماه مشاوره از جیب من.
برای داستان های بیشتر مانند این ، برای ما ثبت نام کنید خبرنامه .
این محتوا توسط شخص ثالث ایجاد و نگهداری می شود و برای کمک به کاربران در ارائه آدرس های ایمیل خود ، در این صفحه وارد می شود. شما می توانید اطلاعات بیشتر در مورد این و مطالب مشابه را در piano.io تبلیغات بیابید - ادامه مطلب را در زیر بخوانید