دارواش چیست؟

تعطیلات

Caren White یک استاد باغبان و مربی در مدرسه Home Gardeners است. او بیش از یک دهه است که با باغ های راتگرز در ارتباط بوده است.

توت دارواش

ویکی‌مدیا کامانز

یکی از محبوب ترین تزئینات کریسمس دارواش است. ما این تکه سبزه مملو از توت های سفید را در درگاه خانه هایمان آویزان می کنیم و انتظار داریم که هم پیر و هم جوان زیر آن بوسه بزنند. دارواش چیست؟ چگونه با کریسمس مرتبط شد؟ و چرا زیر آن را می بوسیم؟

دارواش چیست؟

دارواش ( آلبوم Viscum ) در اصل به گیاهی نیمه انگلی اطلاق می شد که بومی بریتانیا و شمال اروپا است. این گیاهان با برگ های بیضی شکل سبز تیره مشخص می شوند و دارای توت های سفید هستند که در خوشه های دو تا شش توت رشد می کنند. پس از کشف دنیای جدید، این نام به گیاه مشابه بومی آمریکای شمالی نیز داده شد. انواع آمریکای شمالی ( فورادندرون لوکارپوم ) دارای برگهایی به رنگ سبز تیره اما گردتر است. توت ها سفید هستند و تعداد آنها بیشتر از پسرعموهای اروپایی آنهاست. هر خوشه حاوی 10 یا بیشتر توت است. نوع سوم، کوتوله، بومی بخش غربی آمریکای شمالی نیز دارواش نامیده می شود، اما برای تزئین استفاده نمی شود، زیرا کاملاً انگلی است و هیچ برگ از خود ندارد.

دارواش درختان برگریز را انگلی می کند. گیاهان دارواش در نهایت به اندازه ای بزرگ می شوند که ابتدا شاخه ای را که به آن چسبیده اند و در نهایت کل درخت را از بین می برند. دارواش برگ های خاص خود را دارد و مقداری فتوسنتز انجام می دهد، اما مواد مغذی را از درختانی که به آنها انگلی می شود نیز می گیرد. توت ها غذای مورد علاقه پرندگانی هستند که نمی توانند دانه های دفع شده را هضم کنند. برخی از این دانه‌ها روی شاخه‌های درختان فرود می‌آیند و به لطف مدفوع اطراف دستگاه گوارش پرندگان می‌چسبند. در واقع نام دارواش از این روش پخش بذر گرفته شده است. آنگلوساکسون‌ها که در بریتانیای باستان زندگی می‌کردند، سرگین را میستل می‌نامیدند و شاخه‌ها را قهوه‌ای می‌گفتند. بنابراین کلمه ما دارواش در اصل به معنای سرگین روی شاخه بوده است. مردمان باستان ناظر نزدیک جهان طبیعی بودند.

هنگامی که دانه ها به شاخه می چسبند، جوانه می زنند و برای اولین سال زندگی خود مانند هر گیاه دیگری زندگی می کنند و غذای خود را از طریق فتوسنتز در برگ های خود تولید می کنند. در همین حال، ریشه‌های آن‌ها به‌طور پیوسته از میان پوست فرو می‌روند و به داخل شاخه می‌روند، جایی که در نهایت به مواد مغذی موجود در سرتاسر درخت دسترسی پیدا می‌کنند.

درختی که توسط دارواش انگل شده است

ویکی‌مدیا کامانز

دارواش چگونه با کریسمس مرتبط شد؟

در بریتانیای باستان، درویدها درختان بلوط را مقدس می دانستند. دارواشی که در درختان رشد می کند به نظر می رسد بخشی از آنها است و بنابراین نیز مقدس است. در زمان های معینی از سال با چاقوهای ساخته شده از طلا برداشت می شد. یکی از آن زمان ها انقلاب زمستانی، طولانی ترین شب سال بود. پس از آن تاریخ، نور روز طولانی می شود و سال جدید متولد می شود. کاهنان جوان درویید که در حال آموزش بودند، با حمل دارواش مقدس از خانه به خانه می رفتند تا آغاز سال جدید را اعلام کنند.

هنگامی که مسیحیت شروع به گسترش در سراسر جهان باستان و در بریتانیا کرد، رسم استفاده از دارواش در انقلاب زمستانی با جشن کریسمس که تنها چند روز پس از انقلاب زمستانی رخ می دهد، اقتباس شد. مسیحیان جدید برای اعلام خبر تولد مسیح در خانه های خود دارواش آویزان می کردند، همانطور که اجدادشان برای اعلام سال جدید از دارواش استفاده می کردند.

چرا زیر دارواش را می بوسیم؟

برای درک رسم بوسیدن زیر دارواش، باید به اساطیر نورس، به ویژه اسطوره بالدور نگاه کنیم. بالدور پسر فریگا، معادل نوردیک الهه یونانی هرا بود. هنگامی که بالدور به دنیا آمد، فریگا نیز مانند همه مادران تازه وارد، می خواست از پسرش در برابر هر خطری محافظت کند. او به هر گیاه، هر حیوان و هر شیء بی اثر قول داد که هرگز به او آسیب نرساند. خدای شرارت، لوکی، متوجه شد که او به طور تصادفی از دارواش چشم پوشی کرده است. او خدای دیگری را که معتقد بود هیچ چیز نمی تواند بالدور را بکشد سرپوش گذاشت و با نیزه ای ساخته شده از دارواش به بالدر ضربه زد.

پس از مرگ بالدور، خدایان دارواش را در نزد الهه عشق قرار دادند تا نماد عشق باشد و دیگر هرگز مرگ را به دنیا نیاورد. مقرر شد وقتی دو نفر از زیر دارواش (روید روی درخت) می گذرند، به یاد بالدر ببوسند.

در آمریکای مستعمره، جایی که دارواش توت بیشتری نسبت به انواع اروپایی دارد، رسم بوسیدن زیر دارواش کمی تغییر یافت. هر بار که دو نفر در خانه ای زیر دارواش را بوسیدند، قرار بود یکی از توت ها را جدا کنند. وقتی توت ها از بین رفت، دیگر اجازه بوسیدن داده نمی شد.

دفعه بعد که از زیر دارواش رد شدید، علاوه بر بوسیدن معشوقه‌تان، لحظه‌ای به بالدور و مادر بیچاره‌اش فکر کنید و همچنین به این واقعیت که روزها طولانی‌تر می‌شوند و سال جدید نزدیک است.